รีวิวหนัง Spirited Away (2001) มนตร์มหัศจรรย์ของโลกวิญญาณที่ยังตราตรึงหัวใจไม่เสื่อมคลาย

ตัวตนคือสิ่งสำคัญที่สุดที่เราต้องรักษาไว้
ในโลกของ Spirited Away ชื่อของตัวละครเป็นสิ่งที่มีพลังที่สุด การที่ยูบาบะขโมยชื่อจิฮิโระและเรียกเธอว่า “เซ็น” เปรียบได้กับการพรากตัวตนไป หากเราไม่รู้ว่าเราเป็นใคร เราก็จะถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นสิ่งที่ผู้อื่นต้องการ ดังนั้น การจดจำและรักษา “ตัวตน” ของเราไว้จึงเป็นหัวใจสำคัญของการมีชีวิตอยู่

ความกล้าหาญไม่ได้แปลว่าไม่กลัว แต่คือการเลือกจะก้าวไปแม้จะกลัว
จิฮิโระไม่ใช่ฮีโร่ที่แข็งแกร่งหรือเก่งกล้า แต่เธอกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ เพื่อช่วยครอบครัวและผองเพื่อน การเติบโตจึงเกิดขึ้นเมื่อเรา “เลือกทำสิ่งที่ถูกต้อง” แม้มันจะยากหรือน่ากลัวเพียงใด

ความเมตตาและความซื่อสัตย์คือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
หลายครั้งที่จิฮิโระช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน ไม่ว่าจะเป็นช่วย No-Face, ดูแลเทพแม่น้ำที่ดูสกปรก หรือไม่ละโมบในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน ความเมตตาของเธอคือสิ่งที่เปิดประตูแห่งความเปลี่ยนแปลงให้กับทุกคนรอบข้าง

โลกไม่ได้มีแค่ขาวกับดำ แต่เต็มไปด้วยสีเทาที่ซับซ้อน
ตัวละครอย่างยูบาบะ หรือแม้แต่ No-Face ต่างก็ไม่ได้เป็น “ตัวร้าย” อย่างแท้จริง แต่เป็นตัวแทนของด้านหนึ่งของมนุษย์ หนังแสดงให้เห็นว่าทุกคนมีทั้งด้านดีและด้านมืดอยู่ในตัว และสิ่งสำคัญไม่ใช่การตัดสิน แต่คือการเข้าใจ

การเติบโตไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จำเป็น
Spirited Away คือการเดินทางของการเติบโต—ทั้งในแง่ร่างกายและจิตใจ จิฮิโระเริ่มต้นจากการเป็นเด็กที่ไม่อยากย้ายบ้าน ไม่กล้าแม้แต่จะเดินคนเดียวในที่แปลกหน้า แต่จบลงด้วยการกลายเป็นคนที่เข้มแข็ง มีวุฒิภาวะ และกล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง